De grondslagen van onze partij zijn vastgelegd in de statuten:
Statuten Artikel 2.
De partij streeft naar een nieuwe maatschappelijke ordening waarbij de burger in een democratische rechtsstaat richting geeft aan de economische en sociale ontwikkelingen in het fysieke en digitale domein. Daarbij staan persoonlijke verantwoordelijkheid, gezin, familie en gemeenschappen, en gespreid privaat bezit centraal. In de ordening is de samenleving van burgers en maatschappelijk middenveld in evenwicht met staat en markt. De partij gaat uit van een relationeel en personalistisch mensbeeld.
Statuten Artikel 3.
a. De vereniging vormt een democratische partij die als politieke beweging werkt aan welvaart en welzijn in Nederland en Europa. Zij ziet de Nederlandse taal, culturele identiteit en sociale traditie als uitdrukking van de gemeenschap en als bijdrage aan gerechtigheid, vrede en behoud van de schepping. In deze gemeenschap wordt bestaanszekerheid van alle burgers bevorderd in vrijheid zonder onderscheid naar geloofsovertuiging of maatschappelijke groepering.
b. De partij legt haar politieke overtuiging nader vast in een Program van Uitgangspunten, verkiezingsprogramma’s en publicaties.
Wat staat er op het spel?
De bestaanszekerheid staat voor veel mensen op het spel. Wij gaan in Nederland van crisis naar crisis. Maar waar Rusland Oekraïne nog vrij onverwachts binnenviel, zijn andere spanningen vaak direct veroorzaakt door onbekwaam bestuur. Die veroorzaakt de crisis in de asielopvang, onduidelijk klimaatbeleid, aardbevingsschade in Groningen, het toeslagenschandaal en de politieke stikstofcrisis die bedrijven en gemeenschappen ongekend raken.
De weg die Nederland is ingeslagen is een politieke keuze, geen natuurverschijnsel. Het zou niet verbazen dat we ondanks onze welvaart ook nog een energie- of zelfs een monetaire financiële crisis tegemoet gaan in de komende jaren. Terwijl de economie groeit, daalt voor velen het besteedbare inkomen en lijken kracht en vertrouwen uit de samenleving weg te vloeien.
Daarbovenop hebben we een vertrouwenscrisis in het bestuur van ons land. Opeenvolgende kabinetten hebben geen draagvlak gezocht en gecreëerd. We zijn daarmee verdwaald in een technocratische politiek zonder visie, een politiek zonder ziel en een politiek zonder waarden en doel.
Dijken breken door
De geschiedenis vertelt hoe Nederlanders eeuwenlang achter kwetsbare dijken en in zelfgemaakte polders vruchtbare grond bewerkten. Hoe steden werden gebouwd en hechte gemeenschappen ontstonden. De welvaart van deze bloeiende samenleving moest ten goede komen aan het welzijn van alle mensen. Vermogenden zetten hun geld in voor de gemeenschap. Gedeelde waarden vormden een stevige dijk tegen individualistische zelfzucht, tegen overheersing van enkelingen en tegen geloofsdwang door meerderheden.
In dat evenwicht tussen gemeenschap, staat en markt zijn wij lang in staat gesteld ons eigen leven zoveel mogelijk vorm te geven, met sociale voorzieningen als vangnet voor als het écht niet meer lukt. En ondanks haar fouten behield een betrouwbare overheid haar gezag.
Maar wat in 500 jaar stap voor stap is opgebouwd, lijkt nu in één politieke generatie voor een belangrijk deel teniet gedaan te worden. Nederland verkeert al ruim tien jaar lang in een bestuurlijke crisis. Gezaghebbende democratische besluitvorming vereist goede voorbereiding, brede afwegingen en open inspraak. Het tegendeel gebeurt. Er ligt geen lange termijn strategie voor energiezekerheid. In Nederland gewortelde bedrijven zijn steeds vaker overgeleverd aan buitenlands aandeelhoudersactivisme, waardoor ons verdienvermogen in gevaar komt. Er is nauwelijks een visie voor voedselzekerheid in ons eigen land, laat staan een opdracht om ook de honger in de wereld te bestrijden. Politieke problemen worden al jaren afgekocht met grote hoeveelheden geleend belastinggeld, zowel in Den Haag als in Brussel, waarmee de politici van nu een enorme hypotheek leggen op de toekomst.
De dijken van vertrouwen en samenwerking zijn doorgebroken: gezinnen werken zich over de kop en kunnen de eindjes niet aan elkaar knopen, kwetsbare jongeren wachten op zorg, boeren dreigen hun bedrijf na generaties kwijt te raken en starters kunnen geen woning vinden. Ouderen zien de waarde van hun pensioen verdampen. Grote groepen Nederlanders leven hierdoor in constante en hoge stress. Een groeiend deel van Nederland, dat buiten de welvarende wijken in de grote steden leeft, haakt hierdoor af.
Dijken bouwen en herstellen
Er zitten een aantal weeffouten in de staat die we moeten repareren. Dit vraagt om een andere politiek die weer op de hoofdzaken en hoofdtaken let: 1) bestaanszekerheid, 2) een betrouwbare overheid en 3) verstandige internationale samenwerking.
De politieke en maatschappelijke beweging die nu nodig is, vraagt ook om een andere grondhouding: een standvastige wil, een vaste koers. Deze politiek wordt niet beheerst door calculatie en eigenbelang, maar zoekt hartstochtelijk naar recht en waarheid. Waarbij macht en tegenmacht weer in een gezonde balans zijn. Dat is de basis voor politieke keuzes en een opdracht die we alleen gezamenlijk waar kunnen maken.
Uiteindelijk vergt een nieuwe politieke beweging een andere mentaliteit, zowel in Den Haag als in de samenleving. De vernieuwde legitimering van het openbaar bestuur dient uit de samenleving zelf te komen, waar groepen burgers en werkgevers woningen bouwen voor hun stadsgenoten en werknemers, waar zorginstellingen en verzekeraars ook als verenigingen en onderlinge waarborgmaatschappijen opgericht worden, waar we niet alleen denken in producten maar vooral ook in verbindingen. Waar burgers actief participeren in de lokale en provinciale democratie. De problemen van dit land worden echt niet alleen in Den Haag opgelost.
De nieuwe politieke beweging vormt een nieuwe dijk die we samen bouwen, die stevige bescherming en bestaanszekerheid geeft en uitzicht biedt.
In ons grondslagendocument vertellen we meer over deze basis.